تأثیر سالیسیلیک اسید بر خصوصیات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی دانهال‌های خیار (Cucumis sativus cv. Super Dominus) تحت شرایط تنش خشکی

سالسیلیک اسید یکی از هورمون‌هایی است که کاربرد آن در مقاومت به تنش‌هایی هم‌چون خشکی افزایش یافته است. هدف از این آزمایش بررسی تأثیر سالیسیلیک اسید بر خصوصیات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی دانهال‌های خیار تحت شرایط تنش خشکی بود. به این منظور آزمایشی به‌صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی شامل 4 سطح سالیسیلیک اسید با غلظت‌های 0 (شاهد)، 25/0، 5/0، 75/0 و 1 میلی‌مولار و دو سطح تنش خشکی، آبیاری روزانه (شاهد) و قطع آبیاری به‌مدت 6 روز با 3 تکرار انجام شد. روش کاربرد سالیسیلیک اسید به‌صورت خیساندن بذری و به‌مدت 24 ساعت بود. تنش خشکی نیز در مرحله 4-3 برگی بر روی گیاهان اعمال شد. نتایج این آزمایش نشان داد که سالیسیلیک اسید میزان شاخص کلروفیل و سطح برگ را به‌ترتیب 27 و 139 درصد نسبت به شاهد افزایش داد. در مقابل هدایت روزنه‌ای و نشت یونی با کاربرد سالیسیلیک اسید کاهش پیدا کردند. قطر ساقه، ارتفاع، تعداد برگ، وزن خشک شاخساره و ریشه و بیوماس با کاربرد سالیسیلیک اسید به‌ترتیب 31، 65، 60، 100، 180 و 96 درصد نسبت به شاهد افزایش پیدا کردند. تعداد برگ، سطح برگ و وزن خشک شاخساره تحت شرایط تنش خشکی کاهش، و با کاربرد سالیسیلیک اسید افزایش یافتند. اثر متقابل سالیسیلیک اسید و تنش خشکی بر صفات شاخص کلروفیل، هدایت روزنه‌ای، قطر ساقه، ارتفاع، وزن خشک ریشه و بیوماس در هیچ‌یک از سطوح آماری معنی‌دار نشد.